Director:Pier Paolo Pasolini Producer:Alberto Grimaldi Story by:Giovanni Boccaccio Screenplay by:Pier Paolo Pasolini  

Music by:Ennio Morricone Cinematography:Tonino Delli Colli  Edited by:Nino Baragli, Tatiana Casini Morigi Running time:112 min 

Country:Italy, France, West Germany Language:Italian, Neapolitan Genre:Comedy, Drama, History   Subtitle:English 

Starring: Franco Citti - Ciappelletto, Ninetto Davoli - Andreuccio of Perugia, Jovan Jovanovic - Rustico (scenes deleted),
Vincenzo Amato - Masetto of Lamporecchio, Angela Luce - Peronella, Giuseppe Zigaina - Monk, Gabriella Frankel,
Vincenzo Cristo, Pier Paolo Pasolini - Allievo di Giotto (as P.P. Pasolini), Giorgio Iovine, Salvatore Bilardo,
Vincenzo Ferrigno - Giannello, Luigi Seraponte, Antonio Diddio, Mirella Catanesi

(บทความนี้ตัดมาจาก..http://www.liveindy.com/inspired/pasolini05.htm ..ขอขอบคุณท่านผู้เขียนมา ณ.ที่นี้)
PIER PAOLO PASOLINI
 : สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน (1)
ความรื่นรมย์ของชีวิต
     The Decameron (1971), The Canterbury Tales (1972) และ Arabian Nights (1974) พาโซลินี่เรียกหนังที่สร้างจากวรรณกรรมในยุคกลางทั้งสามเรื่องนี้ว่า ไตรภาคแห่งชีวิต (Trilogy of Life)
     The Decameron (Ten Days’ Work) เขียนขึ้นในระหว่างปี 1348-1353 โดย Giovanni Boccaccio (1313-1375) ได้รับการยอมรับว่าเป็นวรรณกรรมที่สำคัญที่สุดของอิตาลีในยุคกลาง เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนสิบคนที่มีชีวิตรอด จากการระบาดของกาฬโรคครั้งใหญ่ในยุโรปเมื่อปี 1348 ทั้งหมดไปอยู่รวมกันในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งนอกเมืองฟลอเรนส์ พวกเขาต่างผลัดกันเล่าเรื่องราวต่างๆให้กันและกันฟัง ในช่วงเวลาสิบวันจำนวนร้อยเรื่อง Boccaccio เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นเพื่อปลอบขวัญผู้คนจากอาการหวาดกลัว และปลอบโยนผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่หลังมหันตภัยครั้งนั้น ที่เขาเองก็สูญเสียทั้งพ่อ แม่เลี้ยง และหญิงคนรัก The Decameron มีทั้งเรื่องตลก เรื่องสัปดน รวมไปถึงโศกนาฏกรรม ทุกเรื่องล้วนแต่แสดงความเป็นมนุษยนิยมออกมาอย่างมีชีวิตชีวา ตัวละครในแต่ละเรื่อง ต่างก็มีชีวิตของตัวเอง ว่ายวนอยู่ในรักโลภโกรธหลง โชคชะตาของพวกเขาไม่ได้ถูกกำหนดโดยสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ หรือในกรอบอิทธิพลของคริสต์ศาสนา ที่มีอิทธิพลอย่างสูงในยุคนั้น ซ้ำยังเสียดสีและถากถางพฤติกรรมมือถือสากปากถือศีลของคนทุกชนชั้น ไปจนถึงแม่ชีเลยทีเดียว Boccaccio เชื่อว่ามนุษย์สามารถเอาชีวิตรอดได้ด้วยปัญญา อันแสดงถึงคุณค่าและศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ นับเป็นความคิดที่ก้าวหน้ามากในยุคกลาง
     พาโซลินี่ดัดแปลงให้เรื่องเกิดขึ้นในเมืองเนเปิลในยุคกลาง ที่มีแต่ชาวบ้านยากจน และต้องอาศัยอยู่ภายใต้การปกครอง ของฝ่ายอาณาจักรและฝ่ายศาสนจักร อยู่ในสังคมปิดตัดขาดจากโลกภายนอก และใช้ชีวิตในแบบเดิมๆไม่เคยเปลี่ยนแปลง พาโซลินี่เลือกใช้คนเล่าเรื่องเพียงคนเดียว คือคนวาดภาพฝาผนังโบสถ์ ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของจิตรกรชื่อดัง Giotto ที่หลังจากเพื่อนของเขาปฏิเสธที่จะเล่นบทนี้ พาโซลินี่จึงตัดสินใจเล่นเอง เป็นศิลปินที่ได้รับการว่าจ้างให้มาวาดภาพให้กับโบสถ์หลังหนึ่งในเนเปิล เขาร่างภาพตัวละครในภาพขึ้น จากการสำรวจผู้คนทุกชนชั้นอาชีพในเมืองยากจนแห่งนี้ จากนั้นผู้คนเหล่านั้น ก็พาเราไปรู้จักชีวิตจริงๆของพวกเขา ที่ไม่ได้มีโอกาสปรากฏอยู่ในภาพที่เสร็จสมบูรณ์ แต่หนังของพาโซลินี่มีให้ ระหว่างที่ดูหนังเรื่องนี้จึงเหมือนกับ เรากำลังดูพาโซลินี่ค่อยๆสร้างงานศิลปะของเขาขึ้นมา พอหนังจบจิตรกรก็เสร็จงานของเขาพอดี

     The Decameron คว้ารางวัลหมีเงินที่เทศกาลหนังเบอร์ลิน กลายเป็นหนังที่ทำเงินมหาศาลในบ้านเกิด และเป็นหนังต่างประเทศที่ทำเงินสูงสุดในอเมริกาในปี 1971
     Vincent Canby นักวิจารณ์ผู้มีอิทธิพลของ New York Times กล่าวว่า “หนังเรื่องนี้อาจจะล่อแหลมต่อความรู้สึกที่บอบบางของสุภาพชนทั่วไป แต่ก็ยากที่จะกล่าวว่ามัน ‘ผิดศีลธรรม’ … นี่คือภาพที่งดงามที่สุดและตื่นตาตื่นใจที่สุดของยุค Renaissance เท่าที่เคยปรากฏบนจอภาพยนต์ … เปลือย พร้อมด้วยปากที่มีแต่ฟันสกปรกแบบคนยากจน, ตัวละครของเขายิ้ม…”

หนังตัวอย่าง:

(คลิกที่รูปเพื่อดูรูปใหญ่ สกอเมาส์หรือกดปุ่มคีบอร์ดลูกศรเพื่อดูรูปต่อไป)